NOVELOJ by Aniruddha Banhatti (the two towers ebook .txt) 📕

batadis shin. Mi povis audi la sonon de batado sed ne sciis kion fari. Estos bone ne entrudighi en geedza kverelo, pensante tiel, mi nenion faris.
Post tio, nenion okazis sed shi ne povis dormi, kaj mi sciis tion char ankau mi ne povis dormi.
Venontnokte, shi ne dormis kaj malfremis la pordon. Sed ankau tiu nokte li batis shin. Sed shi ne restis silenta. "Kial vi batas min! Chu iam mi obstrukcis vin en viaj aferoj?"
"Vi multe parolas, chu ne?"
"Dum kiom da tagoj mi ---- "
"Restis silenta-- chu ne? Se vi malfermas la bushon, mi rompos viajn dentojn."
"Rompu, do!"
Mi audis lautan sonon de manfrapo sur vango.
Sensciante, mi starighis kaj iris al la pordo, "Sinjoro, malfermu la pordon!" mi diris.
La sinjoro kiu chiam ridetante parolis al mi kriis kiel besto,
"Kial? "
"Vi malfermu , poste mi diros kial!"
"Ne ebla!"
"Se vi ne malfermas, mi rompos la pordon!"
Li malfermis la pordon, kaj venis kun mi en mia chambro kaj fermis mian pordon, kaj diris,"Do? Kion vi diras?"
"Chu vi batis vian edzinon?"
"Eble! Kiel ghi koncernas vin?"
"Mi ne permesos vin fari tion ?"
"Kial? Kion vi faros?"
"Mi raportos al policanoj, sed antau tio mi provos preventi vin fari tion."
Lia vizagho montris doloron kaj timon. Li timis pro mia minaco. Li estis poltrono.Tial li batis lian edzinon.
"Mi pensis ke vi estas simpla. Se vi entrudighas en miaj aferoj, vi devas foriri morgau matene, devos forlasi mian domon."
"Ni vidos tion morgau matene, sed ghis mateno, vi ne povas eniri."
"Kiu vi estas por ordoni min tiel ?"
"Mi estu iu. Nun vi devas fari tiel kiel mi diras.Se vi ne obeas, estos tre malbone!"
"Chu vi minacas min?"
"Ne nur minacas, mi faros tion kion mi diras. Venu. Ni du dormos "chi tie, kaj turnante, mi diris al shi, "Fratino, vi shlosu la pordon kaj dormu."
"Shi ne audacos fari tion "
"Kiam mi estas chi tie, vi ne ech povos tushi vian edzinon."
Tiu tempe, Savitri malfermis la pordon kaj eniris mian chambron. Antaue, shi neniam parolis al mi. Nun shi diris,
"Bonvolu ne entrudighu en nia kverelo" kaj diris al li,"Venu. Ni eniros."
Li kriis, "Vi eniru! Kiu vokis vin chi tie?"
Mi diris al shi,
"Fratino, nun la afero ne estas en via mano. Mi nun ne povas resti silenta."
"Estas danghera por mi ke vi audi nian paroladon kaj entrudighu en nian kverelon."
Mi diris, "Bone, vi lasu la pordon malferman. Mi fermos la chefan pordon. Kaj poste, ni du dormos chi tie."
"Mi ne povas dormi chi tie. Mi devas eksteren iri. Mi memoris iun laboron." La edzo diris, kaj eksteren iris.
Kial stranga viro ! Mi ne povis kompreni lin.
Savitri eniris kaj shlosis shian pordon. Mi fermis la chefan pordon kaj dormis en mia chambro.
Mi ne povis dormi. Antau miaj okuloj, estis la belecon de Savitri. Shi estis ornamita de juneco. Sed kun profunda doloro. Shia malfelicheco disvastighis sur shia korpo kiel pluvakvo. Shi estis chirkau dekok jaragha. Shia bela koloro estis okulplachanta. Shia lipoj estis kiel rughaj novaj mangofolioj. Mi estis unuafoje vidanta shin en la elektra lumo. Kiel verda lumo plachas la okulojn, shia korpo fordonis malvarman lumon. "Kaj chi tiu viro, al juna , belulino kiel shi ---." Mi audis la sonon de pordon malshlosintan. Mi tuj sidis sur la lito. Mi sentis ke shi staris en pordo de mia chambro. Mi staris kaj shaltis la lampon kaj sidis sur la lito. Shi eniris kaj sidis che miaj piedoj.
"Mi audacas paroli sole kun vi, char mi pensis ke vi ne malkomprenos min."
"Fratino!"
"Mia nomo estas Savitri, ne fratino."
"Kial vi restas kun chi tiu homo? Kial vi ne iras al via gepatra hejmo?"
"La socio fiksis la tempon de resti kun gepatroj. Post tio, kiel oni povas resti che ili? Patro, patrino,edzo, chiuj parencoj estas malveraj.La homo ankau estas kiel birdoj. Unufoje, kiam ili povas flugi, la birdoj ne permesas siajn idojn eniri la neston."
"Edzo---"
"Vi eble pensas ke kial shi tiel parolas ? Vi pensadu. Ne gravas al mi. Edzo ! Kiam edzino estas nova, edzo intersighas pri shi. Kiam li tute havas shin, ghuas shin, shi ighas negrava---kiel malplena glaso post gustumi novan trinkajhon,"
"Kial vi parolas---- "
"Vi estas grandkora. Mia koro estas shirita. Mi diras veron al vi. Chu vi estas edzighita?
" Ne."
"Se vi restus kun edzino dum iom tempo, vi komprenus kion mi diras"
shi parolis mallaute ke neniu eksteren audus, sed la doloro kaj malfelicheco en shia vocho estis netolerebla.
"Fratino --Savitri, via edzo nun revenos. Li miskomprenos ---"
"Nun kion plu li faros? Li mortigos min. Kion plu li povos fari?"
"Ne parolu tiel. Ankorau nun via edzo reformos --- Vi ----"
"Li reformos? Do kial ghi ne okazis en lastaj tri jaroj?
"Do kion vi faros?"
"Kion fari ? Mi pensis pri sinmortigo. Sed mi ne povis fari tion. Mi ne mensogas. Ghis kiam mi estas vivanta, mi suferos kaj vivos."
"Ho ve !"
"Chu estas vojo de eskapo? "
Mi ne povis respondi. Shi ridis kaj diris, "Kion? Vi ne parolas?" Mi tuj diris,"Kion mi parolu? Sed chu mi demandu ion al vi?"
"Mi scias kion vi demandos. Vi konsilos al mi forkuri kun vi kaj post kelkaj monatoj ankau vi ---"
"Kion vi parolas, Savitri?"
"Eble vi ne batos min. Kiam besta deziro vekighos, vi karesos min. Sed
poste, vi forturnighos. Vi trovos novan vizaghon."
"Vi tre autorite diradas. Chu vi permesos min paroli?"
"Certe."
"Vi havas la eblecon de altiradi min, chu ne?"
"Vi parolas senpense. Mi senhonte demandas al vi ion kaj vi parolas pri alia afero. Ne ekzistas beleco kiu povas chiam plachi al homo!"
"Kiel vi povas gheneraligi kiel tio?"
"Kiel? Mia edzo unue tiel amis min ke neniu povos . Mi ne estas malbela malsana au maljuna. Mi plenigis chiujn liajn dezirojn . Kion plu oni volas ?"
"Savitri, vi estas tre malfelicha, tial vi tiel parolas. Chu vi neniam travivis felichecon?"
"Kio estas felicheco? Chu estas en ornamentoj ? Mi havis chiujn ornamentojn . Mia patro estas fama juristo de Nagapattanam. Mi havis chiujn multekostajn vestojn. Manghajhon? Mi ne interesas pri ghi. La korpa plezuro? Mi neniam sentis ghin,"
"Kion vi volas diri?"
"Mia edzo ruinigis min. Mi neniam sendis plezuro en ghi."
"Kion vi vokis kiel plezuro?"
"Estas limo de ekspliki."
"Vi diras al mi ke mi transpasu la limon."
"Kial li forlasis---"
"Char li tedighis de mia korpo. Li donis monon kaj achetis alian virinon"
"Savitri, se vi decidas, vi povas --"
"Mi estas preta por fari chion. Sed estis neutila. Mi povas kontentigi vin nur dum kelka tempo."
"Mi provos chiam felichigi vin."
"Vi sintrompas. Vi estas altirita de mia korpo. Vi promesas kontentigi min, char vi volas kontentigi vian dezirojn.
"Se mi diras---"
"Nun, vi bezonas diri nenion. Nun shaltu la lampon."
Mi staris kaj shaltis la lampon.
"Nun, chu mi iru por dormi?"
"Chu vi estas dormema?"
"Dormema? Ne ."
"Do sidu por iom plu."
"Por forigi vian dormon?"
"Savitri!"
"Vi parolu nenion!"
"Mi pensas ke vi pravas".
"Chu vere?" dirante , shi venis kaj sidis apud mi.
"Se mi mensogos, vi tuj ---"
"Ho Dio! Mi nun estas trankvila. Ne parolu."
"Savitri, mia pensmaniero radike shanghis pro vi."
"Ne diskutu. Gardu la sekreton inter ni du. Se vi volas diri al iu, diru post mia morto."
"Kial vi parolas tiel?"
"Nun chi tiu korpo ne povas toleri doloron. Sed, kial mi ne scias, mia menso estas trankvila."
"Chu mi ne diris ---" mi diris kaj apudighis al shi, kaj tenis shian korpon kontrau mia shultro, forte premante.
Shi diris nenion. Shi ne movighis. Fermante okulojn shi nur restis tiel.
Me leghere kushigis shin sur la lito, jes, sur mia lito. Ghis nun, mi skribis la historion kiel ghi okazis.
Laste, mi ne povas skribi malverecon.
Shi diris nenion. Shiaj malfermaj lipoj ne havis forton. Char shi diris tiom da sekretoj, shiaj lipoj estis lacaj.
Subite, shi kriis, "Ho! Nun sufiche!"
Mi kunigis miajn lipojn al shiaj lipoj .
"Sufiche!"
"Savitri, Lampon --" Shi tuj sidighis.
"Jes malshaltu la lampon kaj dormu, Estis lumo dum kelka tampo, tio sufichos.'' Shi diris kaj staris.
"Savitri, mi ne komprenas tion kion vi diras."
"Nun mi ne povas ekspliki plue. Mi iras . Morgau vi serchu novan loghejon."
"Kial ? Kiun krimon mi faris ?"
"Vi faris neniun krimon, sed post hodiau, ni du ne devas loghi kune en chi tiu domo. Tio estos danghera." dirante tion, Savitri rigardis al mi , kaj shi shi mem malshaltis la lampon, kaj rekte iris ene. Shi shlosis la pordon. La lampo kiu ekbrilis en mia koro, subite malshaltighis.
"Sufiche!"
Al kiu shi diris toin?
Al la doloro de shia vivo?
Al miaj simpataj vortoj?
Au al tiu felicheco en tiu iometa lumo ?


MI IRAS AL EDZECO

Telugu : S-ino Turga Ghanaki Rani
Esperanto : S-ino Manghu Banhatti

"Vekighu. Estos mateno atingonte," iu diris, kaj mi vekighis. Apud la loko kie ni chiuj dormis, en la pavilono chiuj komencis vekighi. La persono dorminta sur apogsegho, vekighis. Li staris kaj strechis sian korpon. Lia vighazo estis videbla en la lamplumo. Li estis Shankaram. Mia menso suferis kiel iu premis min en pugno.
Chiuj vekighis. Pretighinte en unu horo, ni chiuj iris per du bovaj charoj. La edzeco estas en la eta vilago de avo de Sumitra. Mi devis cheesti pro la letero de Sumitra kaj la kvar linoj skribita de Shankaram.
Kiel stranga chi tiu mola lunlumo estas! La girlando de 'motija' floroj sur miaj haroj kaj la 'motija' floroj en la apuda korbo vekas strangan doloro en mia menso. De for, oni audas kriojn de korvo. Sen rikolta grundo disvastighas chien. Sen foliaj arboj duflanke de vojo aperas kiel liniaj bildoj. Pro la doloro en menso, mi fermis la okulojn.
Antau kvar jaroj ______ tiam chi tiu lunlumo estis tre agrabla! Kun ghia beleco, ghi felichigis la tutan mondon. Tiu nokte, tiu vojo, tiu grundo kaj tiu kanalo shajnis kiel ili regardis mi tra silka tolo kun arghenta brokajho. Lunlumo brilis kiel arghento.
Tiu nokte, el antaua charo audighis kantoj de Shankaram. Miaj palpebroj fermighis. La sono de radoj, la sono de pashoj de bovoj, kaj pli alta ol tio, la sono de tintiloj penditaj chirkau la kolo de bovoj ___ kaj tra chi tiuj sonoj ___ audighis la vocho de Shankaram kantanta kantojn.
Unu monato antau tio, mi ne scias kial, li diris chion al mi! Chu li vere bezonis mian konsilon? Eble li ne havis alian amikon post li forlasis kolegion. Au eble li decidis edzighi kun Sushila kaj volis nur iu alia persono por diri jes al lia decido. Eblas. Char la tintoloj de bovoj ankau diris same.
Tiu tage, Shankaram telefonis min,
"Mi venis hodiau. Morgau estas mia intervjuo."
Mi diris al li ke li renkontu min en mia studenta loghejo.
"Hodiau mi ne povas veni. Estas mia ekzameno. Morgau vespero mi venos. Vi havigu la permeson por foriri el la loghejo. Ni iros ie."
"Bone", mi diris. En infaneco, mi ne konis lin bone. Sed post mi revenis al Banaras, ni konis unu la alian pli bone.Lasta somera ferie, kiam mi revenis al la vilagho, mi restis al Shankaram. Tiam ni bone amikighis.
Venonta vespere mi demandis, "Ekzameno finighis?"
"Finighis. Chu ni iru? Mi sentas sufokita en la kvar muroj," li diris.
Post dek kvin minutoj ni estis apud la maro. Li malrapide marshis sur sablo. Li