25th Hour by Micah Fruto (e textbook reader .TXT) 📕

"AYOKO NA!!" umupo ako doon sa bench, "Give up na ko! Pagod na pagod na ko! Bahala ka na! Diskarte mo na yan! Ayoko na Jasper. Good luck na lang sa pinsan ko--"

Akala ko kung anong magiging reaksiyon niya. Lumapit ba naman sa akin, at medyo nag-kneel sa harapan ko dahil nakatingin ako sa paanan ko. GInawa lang niya yata yun para makita ko yung mukha niya.

"Really? You're giving up?" nakangiti pa siya nun.

Teka lang.. NAKANGITI???

"Eh bakit parang natutuwa ka pa?"

"Sagutin mo lang yung tanong ko... naggive-up ka na para maging San Juanica? Talaga lang? Totoo?"

"OO!" bakit ba ang gulo niya?

"YES!"

"Dapat ba mainsulto ako niyan?"

"HINDI NO!" nakangiti talaga siya.

Ang gulo naman ng taong ito.. hindi mo mawari kung anong iniisip.

"Sige pala alis na muna ako.."

Naglakad na siya papalayo nun sa bench na kinauupuan ko at nakakailang hakbang na rin siya, Pinapanood ko siya maglakad kaya lang bigla uling lumingon at bumalik.

"Bakit may nakalimutan ka?"

"Yeah.."

After that..

Niyakap niya ko..

Bigla na lang siyang bumulong habang yakap niya ko..

"Thanks..."

"Thanks alot Riel."

***19*** Simula nung araw na niyakap niya ko, sobrang nalito na talaga ako sa kanya. Minsan nga kapag nag-iisa ako sa room namin ni Kay sa boarding house, iniistrain ko yung utak ko na isipin kung ano ba yung ibig sabihin ni Jasper doon. Minsan nga dahil sumasakit na yung ulo ko kakaisip, sumagi naman sa utak ko na tanungin ko na lang sa kanya. Pero syempre, ano namang tanong ang itatanong ko?

'Bakit ka nag thank you sa akin?' o kaya naman 'Bakit mo ko niyakap?'

In the end, I decided against it. Ibig kong sabihin, nag-decide na ko na hindi ko na siya tatanungin. Isa pa, wala naman akong balak pag-aralan kung paano gumagana ang utak ng mga lalaki. Particularly, Jasper's. Parang, sobrang kumplikado.

Nag-practice na naman kami sa Theater, as usual, napakamonotonous na nga ng school eh. Pero kahit papaano, activity pa rin yung ginagawa namin.

Oo nga pala, nagkaroon kami ng assembly sa school Ano pa nga ba kundi gaganapin lang daw ang pag-award kay Mandee as a wonderful donor. Hindi na lang ako nagsalita.

Nung isang araw nga magkasabay kaming maglakad na dalawa para bumalik sa practice namin. Mukhang mabait naman siya, pero ewan ko lang talaga kung bakit niya gustong magpanggap na sya si A.L.

"Close ba kayo ni Jasper?" tanong niya sa akin habang naglalakad kami.

"Anong ibig mong sabihin? Maraming kasing meaning yung salitang 'close'."

"Close in the sense na... nanliligaw ba siya sa iyo?"

Nagulat ako sa kanya kaya natawa na lang ako. Si Jasper nanliligaw sa akin?

"Hindi no!" hindi na ko makahinga sa kakatawa ko.

"Mukha kasi eh. Madalas kasi kayong magkasama. So close lang pala kayo... friends?" niliwanag niya yung tanong niya.

"Yeah."

"Pero akala ko talaga.. oh well.. cool." ngumiti siya nun.

Malapit na kami sa pintuan sa auditorium nun nung may narinig akong sumisigaw. Hindi ko pa masyadong marinig kung sino yung tumatawag, pero dahil nga pasigaw, lumakas ng lumakas.

"A.L.!!!" A.L. daw? "Psssttt! A.L.!!!"

Tinignan ko si Mandee nun pero diretso pa rin siyang naglalakad at parang walang naririnig. Hindi ko na lang pinansin.

"A.L.!!"

Ano ba naman itong tao na ito!

Lumingon nga ako.

Nakita kong tumatakbo si Jasper sa direksiyon namin. Hinihingal pa siya nun. Humawak pa siya sa tuhod niya at mukhang pawis na pawis pa.

"Sabi ko A.L. hindi Riel.." inasar pa ako, "Ikaw ba si A.L.?"

Sabi ko nga eh hindi ako si A.L.!!!

"Hey Mandee, kanina pa kita tinatawag hindi ka lumilingon.."

"Tinatawag mo ako?" tinuro niya yung sarili niya na parang nagtataka, tapos nag-isip.. then.. ngumiti na parang pilit, "Oo nga pala."

Sinabi lang ni Jasper na pinapatawag siya sa office para i-congratulate ng principal. Tapos nun, kasabay ko na naman lumakad si Jasper.

Unfortunately. Dumeretso kami nun sa cafeteria at nag-order siya ng pagkain niya. Ang sama nga ng ugali dahil hindi ako inorderan, kaya tumayo pa ako para sa sarili ko.

"Riel," sumubo siya ng spaghetti, "Sa tingin mo anong symbol ng love?"

"Symbol?" tinignan ko siya at nag-isip ko, "Heart?" wala kasi akong maisip nun.

"Ang corny mo.." sabi niya sa akin.

"Ok.. sige na corny na. Bakit mo tinanong?"

SUmubo na naman siya ng spaghetti niya. Natatawa nga ako sa kanya kumain kasi parang wala siyang pakialam kung may nakatingin sa kanya.

"Wala lang.." tapos tumawa siya.

"Baliw ka ba? Nagtatanong ka tapos wala lang?!?" siraulo talaga siya!

"Gusto mo ba malaman kung ano sa tingin ko ang symbol ng love?" tinabi niya yung pinagkainan niya tapos nag-lean sya sa table.

Almost two inches away from my face.

"Ano?" tinignan ko lang siya sa mata niya.

"Fire."

"Fire?" bakit naman yun? "Bakit apoy?"

"Alam mo ba yung sinasabi nilang story ng discovery ng fire?" seryoso na siya nun, "Sabi nila noon daw, nung mga sinaunang tao pa lang... may matinding ulan. Syempre, malakas daw yung kulog at kidlat. Dahil nga hindi pa natutuklasan nun yung apoy, tinamaan daw ng kidlat yung isang puno."

"Ano namang kinalaman nun sa love?"

"Patapusin mo muna ako ok?" pinigilan niya ako, "Yun nga, tinamaan yung puno ng kidlat. Yung puno, nag-split sa dalawa. Dahil nga kuryente yung tumama doon, umapoy. Saka lang nalaman nung mga sinaunang tao yung apoy. Nagamit na nila yung apoy, sa pamumuhay nila."

"Hindi ko pa narinig yung istorya na yan.. per ayos."

"Alam mo na ba kung bakit yun ang symbol ng love para sa akin?"

"Hindi." umilling ako sa kanya.

"Simple." ngumiti siya sa akin nun, "Hindi ba kapag may naramdaman ka sa isang tao na kakaiba, parang kuryente. Tatamaan ka na lang. Kagaya doon sa puno. Hindi mo pa alam kung ano yun, basta nangyari na lang.. basta tinamaan ka na lang. Yung puno, tao yun. Nag-split sa dalawa 'di ba? Sabi nila, ang LOVE, tatamaan ang dalawang tao. Hindi mo alam kung kailan, basta tatamaan ka na lang.." huminto siya saglit, "Yung apoy naman, yung yung.. alam mo na. 4 letter word. Maraming gamit sa mundo. Doon nagsisimula ang lahat."

For some moment, nakatingin lang ako sa mukha niya at wala akong sinasabi. Saka lang ako gumalaw nung nag-snap siya sa harapan ko.

"I think that's cool."

"Thanks." tinapon niya yung pinagkainan niya sa trash can sa gilid, "Na-struck ka na ba ng lightning?"

Wala ako sa sarili ko nun. Hindi ko maintindihan yung tanong niya.

"Ahh.. what?"

"Sabi ko tinamaan ka na ba ng lightning?!?"

"Hindi. Hindi pa."

"Ako Oo." may nilabas siyang digital camera, "Gusto mo malaman kung sino?"

"Ipapakita mo sa akin kung sino?"

"Oo naman. Para makilala mo kung sino.."

Nag-lean ako sa table para makita ko yung picture nung sinasabi niyang 'bagong prospect' ng buhay niya. Kaya lang nung makita ko, hay naku.. sinlayo ng 5 milya ang kuha. Ang masama pa, nakatalikod.

"Sino yan?"

"Secret." nakangiti na uli siya.

"Pinakita mo pa sa akin hindi rin naman pala kilala."

"Sabi ko ipapakita ko, hindi ko sinabing sasabihin ko.."

Tinignan ko uli yung picture. Wala. Ang layo sobra ng kuha. Pero halatang sa school grounds kinuhanan.

"Si Kay?" nanghula naman ako.

"Ewan."

Tinitigan ko uli. Hawak niya kasi yung digital camera eh.

"Si Mandee?" tumingin ako sa kanya. "Si Mandee no?"

"Ewan." hindi siya tumitingin sa akin.

"Teka... si---"

Bigla na lang may nagbukas ng glass door ng malakas doon sa cafeteria.

"RIEL!!!" tinawag naman ako ni Kay.

Tumawa ng malakas si Jasper nun.

"Tawag ka ni Mam, practice ka na daw ng kanta."

Tumingin lang ako kay Jasper nun, tapos nag-bye ako.

"SIGURO!!!" sumigaw siya nung palabas na ko..

"Ano?"

"Sabi ko siguro kakanta ka!"

"Obvious ba?"

Sipain ko kaya siya?

***

Wala kaming klase nung Wednesday at nag-stay kami ni Kay sa labas at wala kaming ginagawa. Syempre, kailangan din naman namin ng pahinga dahil panay na lang ang saulo namin sa lines. Pero syempre, saulo na namin yung buong play at panay polishing na ang ang ginagawa namin. So hindi rin naman talaga mahalaga na mamroblema pa kami sa play. Sa totoo lang, within two days, mag-perform na kami. Kinakabahan nga ako eh.

Minsan nga nakatingin ako sa isang direksiyon, bigla na lang tatapat si Jasper doon sa tinitignan ko tapos tatawa kapag naiinis na ako. Tama ba yun? Kaya nga minsan kapag lilingon ako kung saan, titignan ko muna kung pakalat-kalat si Jasper at baka bigla na lang sumulpot kung saan.

Nakakatuwa rin siya minsan. Kaya nga nagtataka rin ako sa sarili ko kapag wala siya, naghahanap din ako. Kakaiba...

Ngayon naman, galing ako sa cafeteria at kumain naman kami. Pabalik na ako sa room para kunin ko yung bags namin ni Kay at siya kasi eh naghihintay na lang doon sa gate para makauwi na kami. Konti na lang kasi ang tao sa school nun dahil medyo gumagabi na.

Kaya lang eto na naman ako, may narinig na naman ako na nag-uusap.

"Oo nga alam ko yun! Totoo naman yung sinabi ko sa kanila ah!" parang galit pa siya nun.

Kialala ko na naman yung boses niya.

"Oo nga bro, totoo.. emotionally.. not literally. Anong bang iniisip mo na iniisip nila? Syempre yung literal version."

"Wala akong pakialam."

"Bro, hindi marami oras mo sa mundo! Pagkatapos mo dito, college ka na. Tayo pala.."

"Ikaw ang nagke-create ng buhay mo. Yung sinasabing oras, nasa utak lang yan."

Narinig kong may inusog sila doon na mga upuan.

"Bakit ba nitong mga huling araw nahihilig ka magkukukuha ng mga pictures sa digital camera?"

"Gusto ko lang masama ba?"

"Hindi naman. Pero panay babae." narinig kong sinabi ni Jasper, "Babaero ka na ba ngayon?"

"Hindi. Kailangan daw nila sa yearbook saka sa school paper. Kumuha lang daw ng picture, ewan ko kung para saan.."

"Ang ganda ni Anabelle dito ah!" tumawa si Jasper.

"Oo iyo na!"

"Ayos din ito ah.. Stolen shot ni Kay sa auditorium?"

"Oo, hindi niya alam yan.."

Hindi ako makapasok nun. Kasi kapag pumasok ako, tiyak malalaman nila nakikinig ako doon.

"May picture ka rin ni Riel?"

Picture ko? Kailan niya ko nakuhanan?

"Close up pa ah!"

"Magaling ako eh.." close up?!? close up?!? "Akin na nga yan baka ma-delete mo yung mga pictures!"

"Titignan ko lang. Nasa pang-siyam pa langa ko, eh 15 yata laman niyan." narinig ko na naman na may humila ng upuan, "Anong tingin mo kay Riel? Ang cute niya no?"

"Cute? Riel's not cute. She's not even pretty.."

Ewan ko ba, pero parang nasaktan ako doon sa sinabi niya.

"She's... she's beautiful." napahinto ako nun at pakiramdam ko hindi na ako makahinga, "Tingin ko yun yung tamang word na dapat kong gamitin."

"May gusto ka sa kanya?"

"May sinabi ba ako?!?" yung boses niya parang naiirita.

Tapos narinig kong tumahimik sila parehas. Wala nang nagsasalita. Ano kayang nangyari sa dalawang yun?

"Teka lang, pwede bigyan mo muna ako ng time para pag-isipan..."

"May gusto ba ko kay Riel?" tapos nun, tumakbo na ako. ***20*** Tumakbo talaga ako nun. Hingal na hingal nga ako nung makarating ako sa gate at nakita ko si Kay.

Tinignan niya lang ako na para bang nagtataka. Ang tagal pa nga bago pa niya ako tinanong.

"Anong nangyari sa iyo?"

Hindi pa ako nakasagot kaagad. Kaya ayun.. inulit niya ung tanong niya.

"Sabi ko, ok ka lang?"

"Oo, okay lang ako.."

ANg bilis ng tibok ng puso ko nun dahil sa sobrang pagod na rin. Napansin yata ni Kay na wala yung bag namin. Tumingin siya sa likuran ko.

"Nasaan na yung bag natin?"

"Wala.. naiwan ko.. wala nga.."

Mukhang nagdududa na siya sa akin nun. Hinawakan niya yung pisngi ko.

"Bakit namumula yung mukha mo?" iniwas ko naman yung tingin ko sa kanya.

"Ha.. wala. Tumakbo nga ako 'di ba"

Mukhang hindi naman siya kumbinsido sa sagot ko. Dahil si Kay siya, mahilig mag-imbestiga yan.

"Bakit ka naman tumakbo?"tinanong naman niya ako.

"Kasi.. ano.. may nakita akong 'di maganda.." hindi talaga ako magaling sa ganitong bagay.

"Alam mo Riel, dalawang bagay lang naman ang dahilan kung bakit namumula ka, either pagod ka nga.. or nagba-blush ka.."

"Ako nagba-blush? Hindi!" hinawakan ko siya sa dalawang balikat niya "Dali na... bumalik ka na sa loob at ikaw na kumuha ng bags.." tinulak ko naman si Kay.

Kaya lang paglingon ko doon sa gate, may papadating naman. Papalapit sa direksiyon namin.

"Riel!"

Tumalikod nga ako..

Tumawa ng nakakaloko si Kay sa akin..

"Parang kilala ko na kung sino!" sabi ni Kay.

Lumapit naman si Jasper at bigla na lang umakbay sa akin.

"Good luck.."

"Para saan naman?!?"

"Basta good luck.. BEAUTY!" tapos tumakbo na siya papalayo.

Si Carlo naman eh tumingin sa akin tapos ngumiti, then tumakbo na kasama ni Jasper.

Para saan naman yun?!?"

***

Nung sumunod na araw, pinagre-ready na kami dahil malapit na kami mag perform. May costume practice pa kami nun. Syempre dahil pinatong ko lang naman yung gown ni Belle sa uniform ko, mukha akong ewan.

Tinawanan pa nga ako ni Jasper nun