25th Hour by Micah Fruto (e textbook reader .TXT) 📕

"Fine next time I won't ask. I'll just do it."

"Ha-ha patawa ka!" sarcastic yung pagkakasabi ko.

Lalakad na sana ako uli nun kaya lang hindi pa rin niya binitawan yung kamay ko. Tinignan ko lang siya at nakatayo lang siya doon at nakatingin sa kamay niya. May relo kasi siya doon eh.

"Hey anong ginagawa mo?"

Narinig ko nun na nagbibilang naman siya. For what again?

"...6.. 7.. 8..." then tumingin siya sa akin ng nakakaloko... "Fine.." lumapit siya sa akin ng sobrang lapit..

"Dumating na yung next time..." after that, I..uh... if ya' figure it out, sabihin niyo sa akin.

****

"You're going back in that school you hear me?!?" dinire-diretso ko lang paglalakad ko, "You're going back to that school with that Wesley guy!"

Nung binanggit ng Daddy ko yun, napahinto na talaga ak ng tuluyan. Nasa pinakataas na ako ng hagdan nun.

"Who?!?"

Mommy ko naman ang sumagot.

"Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia."

Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para magkasama kami nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na kung bakit. Dahil may kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang na magkagusto ako doon din sa may pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa private school na yun 'di ba?

>>>sa may last paragraph sa may line na.. 'magkasama kami nung Wesley Garcia?' Riel's the one who said that. NOBODY said that his last name was Garcia. Not even her dad. So Riel in short was assuming.

"Sus.. may nakakatawa ba sa buhay mo?"

"Wala." tumingin siya sa rubber shoes niya, "I uh.. my parents died when I was 3. Yung bro ko when I was 7. Then.. lumaki ako sa uncle ko. Bago ako mag high school, lumipat na ako sa boarding house para hindi malayo sa school." ngumiti naman siya.

>>>ito yung first time na sinabi ni Jasper yung info about his family. It stayed that way til nagkaalaman na. He said na namatay yung parents niya nung 3 siya (edad niya nung naghiwalay sila) and Wesley's (12) which makes him 9 years older than him... and 7 siya nung namatay si Wesley (16) na si Wesley nun... kaya yung last pictures niya, na pinakita ni Mrs. Garcia.. 16 na si Wesley nun. At kaya rin hindi nakilala ni Riel yung picture coz it't not Jasper.

Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin siya galit eh.

"Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I gotta' go. Bye."

>>>ito yung recollection party dance nila. Jasper's arguing with somebody... may hula ba diyan kung sino? (his mom.)

"Pasensya ka na Riel ha.." sabi niya na parang nagpapaliwanag sa akin, "Pagpasensyahan mo na si Jasper. Talagang malaki lang problema niya ngayon." umiling-iling pa siya. "9 years since huli ko siyang nakitang ganyan.."

"9 years na ano?"

"7 years old siya nung huling umarte ng ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa sarili. Pati nga sa akin parang galit yan kagabi pa.."

"It's been 9 years the last time he cried. Ngayon lang uli nasundan."[/b]

>>>Carlo mentioned that na it's been nine years nung umiyak si Jasper. Jasper's 16, minus 9... 7 years old siya. What happened when he was 7? Namatay si Wesley!!!

"My parents died when I was three. One day before ng birthday ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour before kong na-receive yung award ko as first honor nung grade 1 ako. Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko."

>>>ito yung kwento ni Jasper sa camp nila. After he said 'my parents died when i was three' so on... may decription ako afterwards... na '--tapos inalis niya yung daliri niya sa puso niya.'

Which means? His body language tells us that his parents died... sa PUSO niya! Kaya tinuro niya yun.

Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino yung dumating. May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok doon sa loob ng bahay namin.

Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon sa babae.

"Sino yun?!?" tinuro niya yung nasa likod ko.

Napapikit-mata na lang ako. Parang gusto yatang sumakit ng ulo ko.

"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told me yesteday that I have to meet her."

"Bakit? Sino sya?"

"Mrs. Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang uli dumalaw ok!"

>>>ito naman yung part na nakatingin si Jasper kay Mrs. Garcia. Bakit siya nakatingin ng ganun? Kasi nagulat siya. Ito yung day na nalaman niya na yung girl na imi-meet niya at si Riel eh iisa! A shocker to him.. so he didn't tell her.

Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.

"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa kandungan ko, "Ito na pala."

Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato. Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung tingin ko sa kanya.

"Ang gwapo ng anak ko no?"

No kidding.

"Ilang taon na po siya?" hindi ko na maiwasang magtanong.

"Wesley's already 16."

"Ooh.." tumango na lang ako at tingnan ko uli yung picture.

"Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi tinititigan mo yung picture niya."

Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako sa kanya.

"Uhmmm.. akala ko po eh..." sabi ko sa kanya.

So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa akin.

"Nah.." umiling naman ako...

"I've never seen him before."

>>>First meeting ni Riel at Mrs. Garcia. Pinakita ni Mrs. Garcia yung pictures at may line si Riel na.. 'For some reason hindi ko maalis yng tingin ko sa kanya' and 'Uhmm akala ko po eh..' sagot niya sa question ni MRs. Garcia (Bakit nagkakilala na ba kayo?.....').. bakit niya tinititigan? Kasi may resemblance si Jasper sa brother niya. So she thought.. at that very moment.. he looks familiar.

I'll assume that you got the Jasper's last name is Morales and not Garcia part. Simply because, his mom got married kaya iba apelyido niya. Morales eh galing sa dad niya dati.

***

A couple of days passed pagkatapos nung araw na iyon. Yes, 16 na ako, and yes, nagka-ayos na kami ni Jasper. Sinabi naman niya sa akin na nasabi naman na daw niya halos lahat ng gusto niyang sabihin sa akin. Gulo no? Well, ako na lang yata ang naguguluhan.

Hindi na ako inenroll ni Daddy sa public school. Unfortunately nakakalungkot talaga dahil nasanay na ako sa school na iyon. Sabi nga nila kapag nasanay ka daw sa kakaibang environment, mahirap daw mag-adopt sa bago. I found that hard to believe. Siguro nga nung bago pa lang ako sa school at maraming bagay na bago sa akin dahil hindi ko ginagawa dati, nakuha ko rin naman hindi rin nagtagal. At least naranasan ko na maging tunay na teenager.. at naranasan ko ang totoong high school life.

Kadalasan, against pa rin si Daddy sa mga ideas at plano ko. Isa sa plano ko eh magkaroon ng Charity for children. Sabi niya masyado daw matrabaho at baka ma-pressure daw ako. Pero ang pinakaayaw niya lang sa lahat ng ginagawa ko, eh yung pagtakas ko kay Roland at maglalakad ako mag-isa. Siguro nga may pagka-rebelde ako in some way. Bata pa kasi ako ayoko na ng mga men in black na sumusunod-sunod sa akin.

Bumalik na naman ako sa private school na pinapasukan ko dati. On the positive side, kasama ko na si Jasper. Anak mayaman nga siguro siya pero lumaki siya na hindi naman siya umaarte bilang isa. Una sa lahat, ayaw niya yung uniform ng school. Kailangan kasi eh naka-tie ka na pormal na pormal. Napaka-OA daw kaya ang ginagawa niya eh hinihila niya yung tie niya para mag-loose at yung polo niya eh madalas na hindi nakabutones kaya kita yung shirt niya sa loob. Slacker sheep look daw ang tawag niya doon. Dress code violator nga ba siya? Yeah. But he looks cool.

Dumadalaw na rin siya sa bahay. Madalas after school kapag naghahatid. One time nga siya pa nag-influence sa akin na takasan daw namin yung driver ko. Tumakbo nga kami, pero ayun.. kung saan-saan kami nakarating. Tuwang-tuwa nga ako nung sumakay kami ng pedicab. Sabi pa niya sa akin yung itsura ko raw eh parang first time ko raw nakasakay nun. And yeah.. he's right.

That very same day, gabi na kami nakauwi. Mabuti na lang eh wala pa si Daddy dahil tiyak patay na kami nun. Si Mommy ang nandun at alam ko na hindi rin pabor yun na tumatakas-takas lang kami. Pero dahil nga si Mommy yun, mas maluwag siya kaysa kay Daddy. Kinausap niya kaming dalawa nung nandun na kami sa living room.

"Kayo ngang dalawa halinga kayo dito.." sabi niya sa amin at naupo naman kami doon sa couch, "Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo?"

"Wala po... umuupo lang."

Tinignan ko ng masama si Jasper. Pasaway talaga eh.

"What do you mean Mom?" nagkunwari pa ako na hindi ko alam yung sinasabi niya, "Something wrong?"

Alam ko naman na yung gustong pag-uspan ni Mommy. Yung pagtakas namin at kalokohan naming dalawa. What can I say?!? Ganun talaga kami.

Nakatingin lang ako kay Mommy at si Mommy rin eh ganun sa akin. Nung nagsalita na siya eh yumuko na lang ako.

"Kayo bang dalawa eh..."

Hinihintay ko yung katuloy nung tanong yata ni Mommy kaya lang wala na. Nakatingin lang kasi ako paanan ko then narinig ko na lang si Jasper na sumagot ng..

"Opo." tinignan ko siya at nakangiti pa siya, "Opo. Hindi niyo po ba alam?" sabay tango-tango pa siya.

Dahil hindi ko alam yung sinasabi niya eh napataas na lang yung kilay ko. Binalik ko yung tingin ko kay Mommy.

"Really?" parang interesado si Mommy, "Totoo ba yun anak?"

Tinatanong niya ako pero hindi ko naman alam yung tinutukoy niya. Araw?

"Say what?!?" yun na lang ang naisagot ko dahil puzzled na talaga ako, "Am I missing something?"

Ngumiti lang si Mommy nun. Alam niya na hindi ko sila naiintindihan parehas. Kasi naman, bakit nga ba ako yumuko? Takot ba ako na masermonan ako?

"Tinatanong ko lang kayo kanina kung kayo bang dalawa eh.." bigla niya akong tinuro saka si Jasper, "You know what."

Nagtinginan kami ni Jasper nun at hindi ko naman inaasahan na sabay pa kaming sasagot.

"Opo./Hindi po."

Binigyan ko siya ng 'what-are-you-talking-about' look at parang wala lang sa kanya yun. Nag-nod siya sa akin na para bang sinasabi na.. 'sige na nga sasabihin ko na yung totoo..'

Humarap uli ako sa Mommy ko at sinabi ko sa kanya na..

"Hindi po Mommy.."

Napansin ko habang nakatingin ako kay Mommy eh natatawa-tawa siya. Kaya ako eh bigla-biglang lumingon sa likuran ko sa side ni Jasper kung anong ginagawa niya. Nakita ko siya na nagsa-sign sa Mommy ko at sinasabi niyang.. 'Wag ka maniwala sa kanya!' then umiiling siya at tinuturo ako.

Nung nakita niya ako, bigla siyang umayos ng upo na akala mo eh inosente at walang ginagawa.

Well, ganun lang talaga si Jasper. He loves to bug me alot, kasi daw ang cute ko minsan tignan kapag naiinis. Pero hindi rin nagtagal, magse-seryoso siya at sasabihin niyang 'Alam mong biro lang yun 'di ba?' kapag minsan na napapansin niya parang galit ako.. kahit hindi naman.

The real deal is, hindi kami ni Jasper. Maraming tao na iniisip na parang kami na daw dahil madalas kaming magkasama.. sa school.. out of school.. or even when it comes to family.

His mom? Tawag pa rin sa kanya eh Wesley. Para bang nabubuhay na nga siya na hindi niya alam na may isa pa pala siyang anak na Jasper naman ang pangalan. Unfair para kay Jasper, pero ano pa nga bang magagawa namin? Isa pa, tanggap naman na niya yun.

Nag-sorry na nga pala si Mandee sa akin. Sinabi niya na hindi naman niya sinasadyang saktan ako o manguha ng credit na hindi naman sa kanya. Para sa akin?